جواد افهمی

۴,۵۰۰ تومان

نمای نزدیک:رمان «سوران سرد»، قصه جنگ است، اما بیش و پیش از آن که به جنگ عراق با ایران بپردازد، تصویر دو جنگ دیگر را پیش روی مخاطب می‌گشاید؛ جنگ انسان با طبیعت و جنگ انسان با تمناهای نفس. افهمی در این رمان، چنان سرما و زمستان کُشنده منطقه سوران را با استادی ترسیم می‌کند که مخاطب این سرما را تا مغز استخوان خود احساس می‌کند. از سوی دیگر هم به ترس‌ها و تردیدهای آدمیانی می‌پردازد که در برابر خواهش نفس و تعلقات دنیوی قرار گرفته‌اند. با این همه، رمان «سوران سرد» در ستایش ایمان و اراده است؛ ایمان و اراده سربازان و نظامیانی که در برابر این طبیعت بی‌رحم و خشن سر خم نمی‌کنند و به نفسانیات خود لگام می‌زنند. افهمی اما همه اینها را بی‌افتادن به دام شعار و کلی‌گویی روایت کرده است. چرا که با پرداختی بسیار دقیق و جزئی‌نگر، نقشه سوران را در ذهن مخاطب ترسیم می‌کند و بعد به کناری می‌ایستد تا خواننده خود به قضاوت در باب این نبرد نفسگیر بین خیر و شر بنشیند. به تعبیر دیگر، ماجراهایی که در داستان «سوران سرد» اتفاق می‏افتد، بکر و دارای سوژه‌ای تازه است. نگاه نویسنده جانبدارانه نیست و این همدلی و همدردی خواننده را بر می‌انگیزد.

فیودور داستایفسکی

۲,۰۰۰ تومان

شب های روشن داستان کوتاهی نوشتهٔ فیودور داستایفسکی است که در سال ۱۸۴۸، در ابتدای کار نویسنده نوشته شده است. داستان «شب های روشن» داستانی است لطیف که تا حد زیادی اتوبیوگرافی روزهای تنهایی خود «داستایوفسکی» در آن شهر است. مانند خیلی از داستان‌های داستایفسکی، شب‌های روشن داستان یک راوی اول شخص بی نام و نشان است که در شهر زندگی می‌کند و از تنهایی و این که توانایی متوقف کردن افکار خود را ندارد، رنج می‌برد. این شخصیت نمونهٔ اولیهٔ یک خیال باف دائمی‌ست. او در ذهن خود زندگی می‌کند، در حالی که خیال می‌کند پیرمردی که همیشه از کنارش رد می‌شود اما هرگز حرف نمی‌زند یا خانه‌ها، دوستان او هستند. در بخشی از متن کتاب می خوانیم: «خب بله... با من مهربان باش. به خاطر خدا با من مهربان باش. به من فکر کن... به نظرت من کی‏ ام؟ ببین من بیست و شش سال دارم و تا حالا با هیچ زنی در ارتباط نبوده ‏ام. به این ترتیب، چطور می‏ توانم خوب و سنجیده حرف بزنم؟ برای تو هم بهتر است که صاف و پوست کنده حرف بزنم. وقتی قلبم دارد از جا کنده می‏ شود، نمی‏ توانم آرام بگیرم. اوه! ولش کن اصلاً! می‏ توانی باور کنی؟ نه زنی، نه دوستی، هیچ ‏کس! هیچ کس! تنها کارم این است که خیال می‏ کنم روزی با یکی آشنا می‏ شوم. اوه، اگر بدانی چقدر این طوری عاشق شده‏ ام! »