اکبر صحرایی

۴,۰۰۰ تومان

توصیف سفر مقام معظم رهبری به استان فارس در قالب رمانی با محوریت عدد هفت. شخصیت‌های اصلی این رمان را پانوسیان و نویسنده‌ای از دوران جنگ به نام جعفر تشکیل داده‌اند. پانوسیان شخصیتی ارمنی و دوست جعفر است که به اصرار وی در نخستین روز حضور مقام معظم رهبری در شیراز به میان مردم می‌آید، اما بعد به دلیل اتفاقاتی که برای جعفر پیش می‌آید او را به بیمارستان برده و مجبور می‌شود که تمام این ۹ روز را در شیراز بماند. او در بیمارستان با دفترچه خاطرات جعفر رو‌به‌رو می‌شود. یادآوری این خاطرات باعث برگشت به گذشته و سال‌های حضور رهبری در جبهه می‌شود. دو شخصیت که در داستان حضور دارند گرچه خیالی هستند ولی آنچه می‌بینند مستند است. بنابراین ما در رمان با دو شخصیت تخیلی (پانوسیان و جعفر) روبه‌رو هستیم که در معرض و درگیری اتفاقات و حوادث واقعی قرار می گیرند. این جا است که پارادوکس و تضاد هم شکل می‌گیرد. التزام و اعتقاد به مستندات و حضور این دو شخصیت در متن مستندات، به رمان شکلی جذاب داده است. عنوان «حافظ هفت» برای این کتاب‌ اشاره‌ای است به ترور نافرجام مقام معظم رهبری در تاریخ ۶ تیر ماه ۶۰ در مسجد ابوذر تهران که با این کد، محافظان رهبری خبر را اعلام کردند. همچنین اشاره‌ای به حافظ شیراز و عرفان عطار دارد. تلفیق فضاهای مدرن و امروزین با نمادهای رمزی و عرفانی، بر جذابیت «حافظ هفت» افزوده است.

ریچارد براتیگان‌

۲,۵۰۰ تومان

در قند هندوانه نام یکی از رمان ‏های کوتاه ریچارد براتیگان، نویسنده و شاعر امریکایی است که در سال ۱۹۶۸ چاپ شده است. این اثر داستان یک کمون است که حول یک خانه محفلی، که آی‏دث (iDEATH) نام دارد، پرداخته شده است. در این فضا، بسیاری از چیزها از شیره قند استخراج‏ شده از هندوانه یا از چوب کاج، ساخته می‏ شود. چشم‏ انداز طبیعی محیط مدام تغییر می‏ کند و هر یک از روزهای هفته به یکی از رنگ‏های هندوانه ‏هایی است که مردم کمون پرورش می‏ دهند. خواننده از زبان اول شخص راوی داستان مردم و وقایع «آی‏دث» را می ‏شنود. گره اصلی توسط مارگارت (Margaret) که زمانی عاشق راوی بوده و مردی یاغی، به نام «این‏بویل» (inBOIL)، که آی‏دث را ترک کرده و در جایی به نام «کارگاه فراموش ‏شده (Forgotten Works) » زندگی می ‏کند، ایجاد می‏ شود. کارگاه فراموش‏ شده جایی است که تمام چیزهای به‏ جامانده از تمدنی ازبین ‏رفته روی هم تلنبار شده است. دارودسته این‏بویل در این محل از چیزهای فراموش‏ شده‏ای که پیدا می ‏کنند، ویسکی استخراج می‏ کنند و روزگارشان با نوشیدن محصولات خودشان می‏ گذرد. در مورد «آی‌دث» تفسیرهای گوناگونی می‌توان مطرح کرد؛ از جمله این که این مکان نوعی باغ عدن در جهانی پسارستاخیزی است و راوی و عشق جدید او نمادی از آدم و حوا هستند. داستان بر اساس تجارب کمونی دهه ۱۹۶۰ میلادی و فصل مشترک فناوری و طبیعت شکل گرفته است. به عنوان مثال، مصالح ساخت چیزها در عمدتاً آی‌دث، قند هندوانه، چوب کاج و سنگ‌هایی است که از دوردست آورده شده‌اند. در بخشی از متن کتاب می خوانیم: «چهار-پنج نفر مشغول کندن قبر بودن. اونا کارگر قبرکن بودن. قبر رو توی کف رودخونه می‏ کندن. ما مرده‏ هامون رو این طوری به خاک می ‏سپریم. البته موقعی که ببرها در اوج قدرت بودن، ما قبرهای کمتری حفر می‏ کردیم، اما الان دیگه ما جسدهارو داخل تابوت‏ هایی شیشه ‏ای تو کف رودخونه می زاریم و روشون رو با یه جور آتیش مصنوعی می‏ پوشونیم تا توی شب بدرخشند و با این کار ما می ‏تونیم بفهیم نفر بعدی کیه.»