اکبر صحرایی

۴,۰۰۰ تومان

توصیف سفر مقام معظم رهبری به استان فارس در قالب رمانی با محوریت عدد هفت. شخصیت‌های اصلی این رمان را پانوسیان و نویسنده‌ای از دوران جنگ به نام جعفر تشکیل داده‌اند. پانوسیان شخصیتی ارمنی و دوست جعفر است که به اصرار وی در نخستین روز حضور مقام معظم رهبری در شیراز به میان مردم می‌آید، اما بعد به دلیل اتفاقاتی که برای جعفر پیش می‌آید او را به بیمارستان برده و مجبور می‌شود که تمام این ۹ روز را در شیراز بماند. او در بیمارستان با دفترچه خاطرات جعفر رو‌به‌رو می‌شود. یادآوری این خاطرات باعث برگشت به گذشته و سال‌های حضور رهبری در جبهه می‌شود. دو شخصیت که در داستان حضور دارند گرچه خیالی هستند ولی آنچه می‌بینند مستند است. بنابراین ما در رمان با دو شخصیت تخیلی (پانوسیان و جعفر) روبه‌رو هستیم که در معرض و درگیری اتفاقات و حوادث واقعی قرار می گیرند. این جا است که پارادوکس و تضاد هم شکل می‌گیرد. التزام و اعتقاد به مستندات و حضور این دو شخصیت در متن مستندات، به رمان شکلی جذاب داده است. عنوان «حافظ هفت» برای این کتاب‌ اشاره‌ای است به ترور نافرجام مقام معظم رهبری در تاریخ ۶ تیر ماه ۶۰ در مسجد ابوذر تهران که با این کد، محافظان رهبری خبر را اعلام کردند. همچنین اشاره‌ای به حافظ شیراز و عرفان عطار دارد. تلفیق فضاهای مدرن و امروزین با نمادهای رمزی و عرفانی، بر جذابیت «حافظ هفت» افزوده است.

فیودور داستایفسکی

۲,۰۰۰ تومان

شب های روشن داستان کوتاهی نوشتهٔ فیودور داستایفسکی است که در سال ۱۸۴۸، در ابتدای کار نویسنده نوشته شده است. داستان «شب های روشن» داستانی است لطیف که تا حد زیادی اتوبیوگرافی روزهای تنهایی خود «داستایوفسکی» در آن شهر است. مانند خیلی از داستان‌های داستایفسکی، شب‌های روشن داستان یک راوی اول شخص بی نام و نشان است که در شهر زندگی می‌کند و از تنهایی و این که توانایی متوقف کردن افکار خود را ندارد، رنج می‌برد. این شخصیت نمونهٔ اولیهٔ یک خیال باف دائمی‌ست. او در ذهن خود زندگی می‌کند، در حالی که خیال می‌کند پیرمردی که همیشه از کنارش رد می‌شود اما هرگز حرف نمی‌زند یا خانه‌ها، دوستان او هستند. در بخشی از متن کتاب می خوانیم: «خب بله... با من مهربان باش. به خاطر خدا با من مهربان باش. به من فکر کن... به نظرت من کی‏ ام؟ ببین من بیست و شش سال دارم و تا حالا با هیچ زنی در ارتباط نبوده ‏ام. به این ترتیب، چطور می‏ توانم خوب و سنجیده حرف بزنم؟ برای تو هم بهتر است که صاف و پوست کنده حرف بزنم. وقتی قلبم دارد از جا کنده می‏ شود، نمی‏ توانم آرام بگیرم. اوه! ولش کن اصلاً! می‏ توانی باور کنی؟ نه زنی، نه دوستی، هیچ ‏کس! هیچ کس! تنها کارم این است که خیال می‏ کنم روزی با یکی آشنا می‏ شوم. اوه، اگر بدانی چقدر این طوری عاشق شده‏ ام! »